Podczas stosunku seksualnego o podwyższonym ryzyku, niezabezpieczonym prezerwatywą może dojść do zakażenia chorobą weneryczną. Nie ma tu znaczenia czy jest to stosunek dopochwowy, oralny czy analny, skutek zawsze będzie jeden. Stosunek o podwyższonym ryzyku to taki, który odbywa się bez zabezpieczeń, z przypadkowym partnerem. Prezerwatywa również nie daje 100% pewności, że do każenia nie dojdzie.
Objawy chorób przenoszonych drogą płciową rzadko są oczywiste i jednoznaczne. W wielu przypadkach objawy choroby wenerycznej pojawiają się nawet w kilka tygodni po zakażeniu, choroba może również rozwijać się bezobjawowo.
W przypadku podejrzenia choroby wenerycznej należy skonsultować się z lekarzem. Jedne choroby przenoszone drogą płciową są łatwe w leczeniu, inne wymagają kuracji bardziej skomplikowanych. Bardzo ważne jest to, by w przypadku stwierdzenia choroby wenerycznej poinformować o tym fakcie również partnera lub partnerów ponieważ mogą oni być nosicielami tej samej choroby.
Wiele chorób wenerycznych, gdy nie są leczone zwiększają ryzyko zarażenia innymi drobnoustrojami przenoszonymi drogą płciową min. wirusem HIV. Dzieje się tak, ponieważ wiele chorób wenerycznych powoduje objawy takie jak owrzodzenia, a każde uszkodzenie skóry w okolicach intymnych zwiększa ryzyko zakażenia.
Jeżeli masz więc obawy co do nosicielstwa jakiejś choroby przenoszonej drogą płciową, należy jak najszybciej zdiagnozować ją i wdrożyć odpowiednie leczenie.
Niektórymi chorobami można zarazić się również w inny sposób, zapaleniem wątroby zakazić można się poprzez kontakt z krwią zakażonej osoby, innymi chorobami takimi jak np. rzeżączka zakazić można się jedynie przez kontakty seksualne.
Chlamydia – jest zakażeniem bakteryjnym, trudnym do wykrycia bowiem we wczesnej fazie nie powoduje objawów lub są one zbyt słabe, by wzbudzać niepokój. W dodatku często mają charakter przemijający.
Główne objawy chlamydii to:
ból podbrzusza, bolesne oddawanie moczu, wydzielina z pochwy lub penisa, ból podczas stosunku, krwawienie między miesiączkami, u mężczyzn pojawić się może ból jąder.
Rzeżączka – to zakażenie bakteryjne, głównie narządów płciowych, jednak po seksie oralnym może rozwinąć się również w jamie ustnej, gardle a na skutek stosunku analnego zakażenie może rozwinąć się w odbycie. Bywają przypadki, że zakażenie rozwija się w oczach, dotyczy to jednak głównie niemowląt zakażonych w czasie porodu. Pierwsze objawy rzeżączki występują z reguły po 10 dniach o zakażenia, czasem jednak objawy ujawniają się dopiero po kilku miesiącach lub zakażenie przechodzi bezobjawowo.
Główne objawy rzeżączki:
mętna, gęsta, lub krwawa wydzielina z narządów płciowych, ból lub pieczenie przy oddawaniu moczu, bolesne miesiączkowanie, krwawienie międzymiesiączkowe, bolesność i obrzęk jąder, ból podczas wypróżniania, świąd odbytu.
Rzęsistkowica – jest to zakażenie wywoływane przez pasożyta jednokomórkowego zwanego rzęsistkiem pochwowym. Do zakażenia dochodzi w wyniku stosunku płciowego z osobą zakażoną. U kobiet dochodzi przeważnie do zakażenia pochwy, u mężczyzn zaś do infekcji dróg moczowych. Pierwsze objawy mogą wystąpić w przeciągu od 5 do 28 dni. Może być to łagodne podrażnienie lub ciężki stan zapalny.
Główne objawy rzęsistkowicy to:
jasne, białe, żółte lub zielonkawe upławy, wydzielina z penisa, intensywny zapach z pochwy, swędzenie i podrażnienie pochwy, swędzenie lub podrażnienie wewnątrz penisa, ból podczas stosunku, ból podczas oddawania moczu.
Wirus HIV – jest to wirus obniżający odporność, zaburzający zdolność organizmu do zwalczania infekcji bakteryjnych, grzybiczych lub wirusowych co sprzyja rozwojowi wielu chorób. Wirus HIV z czasem może doprowadzić do rozwoju AIDS czyli przewlekłej choroby, która może prowadzić do śmierci.
Z reguły zakażeniem wirusem HIV przebiega bezobjawowo, w niektórych przypadkach rozwijają się objawy grypopodobne. Przeważnie pojawiają się one od dwóch do sześciu tygodni od chwili zakażenia. Z reguły jednak większość osób nie zdaje sobie sprawy z zakażenia.
Wczesne objawy zakażenia wirusem HIV:
gorączka, ból głowy, ból gardła, powiększone węzły chłonne, wysypka, zmęczenie.
Wczesne objawy mają charakter przemijający dlatego często mylone są z infekcją wirusową. W tym czasie osoba zakażona najsilniej zakaża inne osoby z którymi ma styczność. Bardziej ciężkie objawy zakażenia wirusem HIV pojawić się mogą nawet dopiero po 10 latach.
Namnażający się w organizmie wirus niszczy komórki układu odpornościowego, co prowadzić może do łagodnych zakażeń lub przewlekłych schodzeń i dolegliwości.
Objawy wirusa HIV w stadium bardziej zaawansowanym:
- obrzęk węzłów chłonnych – przeważnie pierwszy objaw zakażenia HIV, biegunka, utrata masy ciała, gorączka, kaszel i duszność.
Późne stadium wirusa HIV objawia się:
trwałym, niewyjaśnionym zmęczeniem, nocnymi potami, gorączką wyższą niż 38 stopni C przez okres kilku tygodni, obrzęk węzłów chłonnych dłuższy niż 3 miesiące, przewlekła biegunka, uporczywe bóle głowy, nietypowe zakażenia.
Opryszczka narządów płciowych – zakażenie wirusem HSV. Bardzo często ma przebieg bezobjawowy, czasem objawy są łagodne i niezauważalne. Jeżeli wystąpią objawy, pierwszy ich wysyp jest najbardziej intensywny. Objawy mogą później nawracać ale za każdym razem będą one słabsze.
Objawy opryszczki narządów płciowych:
małe, czerwone wypryski, pęcherzyki, czasem nawet otwarte rany w okolicy narządów płciowych, odbytu i jego okoli, pojawić może się również ból i swędzenie okolic narządów płciowych, wewnętrznej strony ud i pośladków.
Na początku z reguły pojawia się ból lub swędzenie. Po kilku tygodniach pojawiają się małe czerwone wypryski, które następnie powiększają się zmieniając w pęcherzyki, które później pękają tworząc otwarte rany.
Zakażenie HPV czyli wirusem brodawczaka ludzkiego należy do najczęściej występujących zakażeń przenoszonych droga płciową. Z reguły przebiega bezobjawowo, gdy pojawiają się objawy mają formę brodawek zlokalizowanych w pobliżu narządów płciowych lub na nich.
Objawy zakażenia brodawczakiem ludzkim:
małe, cieliste lub szare brodawki w okolicach narządów płciowych, skupiska niewielkich brodawek, które z czasem przybierają wygląd kalafiora, świąd lub dyskomfort w okolicach narządów płciowych, krwawienie w czasie stosunku.
Brodawki pojawiają się w okolicach odbytu, cewki moczowej lub na narządach płciowych zarówno kobiet jak i mężczyzn. Mogą jednak pojawić się również w ustach i gardle, po zakażeniu wynikającym ze stosunku oralnego z zarażoną osobą.
Zapalenie wątroby typu – A, WZWZ B i WZW C – wpływają na stan zapalny wątroby. Czasem ma to przebieg bezobjawowy, u innych osób objawy zakażenia pojawić mogą się na kilka tygodni po zakażeniu.
Objawy zakażenia zapaleniem wątroby różnych typów:
zmęczenie, nudności i wymioty, bóle brzucha lub poczucie dyskomfortu w okolicach wątroby, utrata apetytu, gorączka, ciemne zabarwienie moczu, bóle mięśni i stawów, świąd, żółte zabarwienie skóry i białek oczu.
Kiła – zakażenie bakteryjne, głównie okolic narządów płciowych lecz objąć może również inne części ciała w tym serce, mózg, skórę i błony śluzowe.
Objawy kiły mogą pojawiać się etapami: podstawowym, średnim, utajnionym i zaawansowanym. Rozróżnić można również kiłę wrodzoną, która jest wynikiem zarażenia dziecka przez zakażoną matkę w trakcie ciąży lub porodu.
Kiła pierwotna
Objawy mogą pojawić się w ciągu 10 dni do 3 miesięcy od chwili zakażenia. Objawia się niewielkimi, bolesnymi owrzodzeniami z reguł w okolicy narządów płciowych, odbytu jak również języka lub warg. Objawy te mijają z reguły bez leczenia, lecz mogą po jakimś czasie powrócić.
Kiła wtórna
Objawy pojawiają się w ciągu 3 do 6 tygodni po ustąpieniu owrzodzenia. Mogą to być:
wysypka, czerwone lub brązowe punkty, sączące się rany na ciele dłoniach i stopach, gorączka, powiększenie węzłów chłonnych, zmęczenie, poczucie stałego dyskomfortu, ból.
Objawy te również mogą ustąpić samoczynnie.
Kiła utajniona
W przypadku niektórych osób po fazie drugiej może nastąpić czas, kiedy kiła nie będzie dawała żadnych objawów. Objawy mogą nawrócić po jakimś czasie, lub w ogóle.
Kiła zaawansowana
Nieleczona kiła prowadzić może do poważnych uszkodzeń narządów wewnętrznych i ostatecznie doprowadzić do śmierci po kilku latach od wystąpienia objawów stanu kiły pierwotnej.
Kiła w stanie zaawansowanym może dawać objawy:
brak koordynacji, drętwienie, paraliż, ślepota, otępienie.
Kiła mózgowo-rdzeniowa
Na każdym etapie kiła może zaatakować układ nerwowy. Może to doprowadzić do objawów takich jak : bóle głowy, zmiana zachowania, problemy ruchowe.
