Rzęsistkowica

Rzęsistkowica to zakażenie pasożytnicze przenoszone drogą płciową. Rzęsistkowice wywołuje rzęsistek pochwowy, który zagnieżdża się z reguły w narządach płciowych i moczowych. U kobiet głównie w pochwie natomiast u mężczyzn pod napletkiem. U obojga płci może również umiejscowić się w cewce moczowej. Rzęsistek częściej występuje u kobiet ok 30-70%, u mężczyzn rzadziej ok 10-20% wszystkich przypadków.

Czym jest rzęsistkowica?

Rzęsistkowica to choroba pasożytnicza wywoływana przez pierwotniaka zwanego rzęsistkiem. Do zarażenia dochodzi w wyniku kontaktów płciowych z zarażoną osobą, korzystania z tego samego ręcznika, toalety, sauny czy podczas wspólnej kąpieli z osobą zakażoną. Rzęsistek to pierwotniak z grupy wiciowców bytujący głównie w układzie moczowo-płciowym. Ma niewielkie rozmiary, przybierać może kształt gruszki, wrzecionowaty lub okrągły.

Rzęsistek rzadko wywołuje objawy, więc osoba zarażona nie jest świadoma schorzenia, co sprzyja zarażaniu przez nią innych partnerów czy po prostu współlokatorów. Dorośli często w związku z tym są źródłem zarażenia dzieci (np. korzystanie z tej samej toalety).

Objawy ostrej postaci rzęsistkowicy

W przypadku kobiet objawy rzęsistkowicy mogą być następujące:

żółtozielonkawe upływy o nieprzyjemnym zapachu, często pieniące się
świąd i pieczenie pochwy i okolic krocza
ból
świąd i pieczenie cewki moczowej
bolesne parcie na mocz
ból podczas oddawania moczu, częste jego oddawanie małymi ilościami
ból w podbrzuszu

Powyższe objawy powiązane są z rozwijającym się stanem zapalnym narządów płciowych a często również dolnego odcinka dróg moczowych.

U mężczyzn mogą wystąpić objawy powiązane z zapaleniem napletka, żołędzi, pęcherza i cewki moczowej, czasem również gruczołu krokowego. W związku z tym zaobserwować można:

podwyższoną temperaturę ciała
dreszcze
sączenie się z cewki moczowej ropno-śluzowej wydzieliny
bóle w kroczu
pieczenie i swędzenie cewki moczowej
obrzęk
zaczerwienienie
nadżerki na żołędziach i wewnętrznej części napletka

Objawy przewlekłej rzęsistkowicy

U kobiet
Przewlekła postać rzęsistkowicy ogranicza się z reguły do zakażenia pochwy i cewki moczowej. Objawy są analogiczne jak w przypadku ostrej rzęsistkowicy tylko mają one mniejsze nasilenie. Często dodatkowo pojawiają się obfite upławy, głównie przed i zaraz po miesiączce. W przypadku przewlekłej rzęsistkowicy dochodzi do pojawienia się mikroskopijnych zmian w komórkach nabłonka szyjki macicy oraz pochwy. Zmiany te jednak znikają w chwili wyleczenia rzęsistkowicy.
U mężczyzn
Tu również objawy rzęsistkowicy przewlekłej są analogiczne do objawów rzęsistkowicy ostrej tylko mają mniejsze natężenie.

Bardzo często rzęsistkowicy towarzyszy zakażenie grzybicze i bakteryjne ponieważ patologiczna w tym przypadku wydzielina jest dla nich doskonałym środowiskiem rozwoju.

Rzęsistkowica – powikłania nieleczonej infekcji rzęsistkiem

Nieleczona rzęsistkowica może prowadzić do niepłodności, powikłań ciążowych takich jak przedwczesny poród, poronienie, ciążą pozamaciczną, może również skutkować niską masą urodzeniową dziecka. W przypadku osłabionej odporności organizmu rzęsistek może grupować się w kolonie i otaczać rogową lub galaretowatą osłoną co łatwo może przekształcić się w torbiel lub nowotwór. Rzęsistkowica sprzyja rozwojowi chorób grzybiczych i bakteryjnych a także wirusowym min. HIV. U niektórych osób może dojść do trwałego uszkodzenia tkanek pęcherza moczowego. U mężczyzn może odpowiadać za wywołanie zapalenia gruczołu prostaty.

Rzęsistkowica – diagnostyka

Do zdiagnozowania rzęsistkowicy konieczne jest mikroskopijne przebadanie wymazu z cewki moczowej, pochwy a także osadu moczu. Badania wykazują, że najczęściej objawowa rzęsistkowica występuje u kobiet, w przedziale wiekowym 30-40 lat. Rzęsistkowica bez objawowa występuje częściej u mężczyzn, średnio o 4 do 6 razy.

Rzęsistkowica zwiększa ryzyko wystąpienia innych chorób wenerycznych takich jak np. chlamydiozy, kiły, rzeżączki. Badania pod kątem rzęsistkowicy zawsze warto więc rozszerzyć o badania na obecność dwoinki rzeżączki czy krętka białego.

Rzęsistkowica – leczenie

Leczenie rzęsistkowicy odbywa się pod kontrolą lekarza, który systematycznie wykonuje badania skuteczności leczenia. Skuteczne leczenie wymaga przeprowadzenia kuracji u wszystkich osób w rodzinie, współlokatorów i partnera.

Sama kuracja opiera się na imidazolu oraz metronidazolu, które to preparaty mają działanie bakterio i pierwotniakobójcze. W czasie trwania kuracji należy powstrzymać się od stosunków płciowych. Leczenie tylko jednej osoby, bez leczenia partnera czy domowników skutkuje tym, że wyleczona osoba w krótkim czasie znowu staje się nosicielem chorobotwórczego pierwotniaka.

Rzęsistkowica – profilaktyka

Zapobiegać zarażeniu rzęsistkiem można poprzez zachowanie określonych środków bezpieczeństwa. Przede wszystkim należy stosować prezerwatywę oraz ograniczyć liczbę partnerów seksualnych, najlepiej do jednego zdrowego, który również zachowa wierność. Należy również zadbać o odpowiednią higienę osobistą, nie należy współdzielić środków higieny z innymi np. ręczników czy gąbki do mycia. Trzeba zawsze myć ręce po korzystaniu z toalety, często zmieniać bieliznę. Należy unikać korzystania z publicznych WC. W domu należy często dezynfekować wannę, muszlę klozetową, umywalkę.

FAQ – Rzęsistkowica

Dlaczego należy leczyć rzęsistkowice skoro nie daje objawów?
Nieleczona rzęsistkowica prowadzi do wielu powikłań min do niepłodności, przewlekłego zapalenie dróg moczowych i rodnych, w skrajnych przypadkach również do nowotworów czy torbieli.

Czy będąc dziewicą mogę mieć rzęsistkowice?
Rzęsistkowica przenosi się nie tylko drogą płciową, można zarazić się nią korzystając z publicznych wc, sauny, czy podczas korzystania z tej samej łazienki z osobą zarażona.

Czy rzęsistkowice trudno jest wyleczyć?
Nie, jeśli odbywa się to pod kontrolą lekarza, stosując się do jego zaleceń, które skupiają się głównie na przyjmowaniu leków pierwotniakobójczych.

Czy wyleczona rzęsistkowica może się odrodzić?
Nie, jeśli nie będziemy mieli styczności z osobą zarażoną. Należy wtedy stosować odpowiednią

Czy rzęsistkowica może występować równocześnie z innymi chorobami?
Tak, często towarzyszą jej infekcje bakteryjne i grzybicze.